Hasret kaldığı Amed'de, 2007 yılının 10 Ekim gününde hayata gözlerini yumdu Mehmed Uzun. Faşist, tekçi ve inkârcı zihniyetin tüm yönelimlerine karşı mücadelenin en çetrefilli cephesi olan kültür alanının öncülerindendi. Baskılanmış, yasaklanmış, itibarsızlaştırılmaya çalışılmış, akademik gelişimden yoksun bırakılmış ve yazılı edebiyat geleneği sözlü geleneğin gölgesinde kalmış bir halkın; anadilinde edebi eserler verebilmenin cesaretiyle, muazzam bir atılım ve politik duruş sergilemişti.

O'nun yaşamı, egemen güçlerin Kürt diline biçtiği değer sınırlarını bilinçli ve kararlı bir şekilde ihlal etmek, Kürt dilinin hak ettiği değere ulaşabilmesinin yolunu açmak ve bu uğurda anadilinde yazdığı eserleriyle birer birer kanıt sunarak yol almakla geçti. “Ben, ruhu zedelenmiş, sesi kısılmış, kendisini ifade etmekte çok güçlük çeken insanların yazarıyım.” diye boşuna demiyordu yaklaşık 30 yılını sürgünde geçiren üstad.

Yalnızca Kürt edebiyatının değil onurlu bir barış umudunun da temsilcisi oldu. Barış için çalışmanın ve üretmenin zorunluluğuna inandı. Eserleri aynı zamanda halkların arasında bir köprüye dönüştü. Biliyoruz ki en yıkılmaz köprüler sözcüklerle, anlatılarla kurulur. İşte o anlatılar ifadenin güçlüğünü ortadan kaldırıp alabildiğine uzun cümlelerle yarını kuracak nice başeserin kapısını araladı.

Kürt edebiyatına emek veren birçok genç yazarın esin kaynağı olan ve olmaya da devam eden Mehmed Uzun'u aramızdan ayrılışının 13. ölüm yıldönümünde saygı, sevgi ve özlemle anıyoruz.

Halkların Demokratik Kongresi

Kültür Sanat Komisyonu